Rys historyczny
Historia szkolnictwa w Żarkach Letnisku sięga 1949 r. Powołano wówczas Komitet Założycielski Szkoły pod przewodnictwem Antoniego Duliasa. A już trzy lata później, w roku 1952, pierwsi uczniowie mogli rozpocząć naukę w zorganizowanej szkole. Pierwszą siedzibą szkoły był prywatny dom państwa Cieślów, również pani Leleniowa przeznaczyła jedno pomieszczenie na salę lekcyjną. W pierwszym roku istnienia 4 klasowa szkoła zatrudniała jednego nauczyciela w osobie pani Heleny Cugowskiej. W roku następnym kierowniczką placówki, a zarazem drugim pedagogiem została pani Eugenia Ceśla. Kolejnymi wychowawcami były panie Irena Bukowska, Barbara Dusza i Alicja Popczyk, a w roku szkolnym 1956/57 zatrudniono jeszcze p. Janinę Mazanek.
Od 1956 roku notuje się szczególnie szybki rozwój miejscowości. Liczba uczniów zwiększyła się do 115. Pomieszczenia dla szkoły nie były przystosowane do izb lekcyjnych, były zbyt małe. Z początkiem roku szkolnego 1955/56, kierownik szkoły wraz z Komitetem Rodzicielskim rozpoczęli starania o umieszczenie w planie inwestycyjnym budowy szkoły w Żarkach Letnisku. Delegacja z Żarek Letniska udała się do Inspektoratu Oświaty w Myszkowie, przedstawiając plan i potrzeby szkoły. Ponieważ nie uzyskali konkretniej odpowiedzi, delegacja udała się do Kuratorium Okręgu Szkolnego w Katowicach, gdzie w rozmowie z ówczesnym kuratorem, panem Ferdynandem Herokiem przekonała władze o konieczności jak najszybszej budowy szkoły w Żarkach Letnisku. Doniosłe znaczenie miała uchwała sądowa z dnia 25 lutego 1958 r. w sprawie obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego. Wysunięto wtedy hasło budowy tysiąca szkół na tysiąclecie kraju. W związku z tym walka o poprawę warunków nauczania weszła w nową fazę. Nadal rozwijało się budownictwo szkolne ze środków państwowych, jednak równolegle rozwijała się akcja budownictwa ze środków społecznych, której patronował Społeczny Fundusz Budowy Szkół Tysiąclecia.
Ówczesny kurator – Ferdynand Herok zatwierdził budowę szkoły w Żarkch Letnisku w ramach akcji Tysiąclecia i wpisał ją pod nr 240 szkół – pomników w Polsce. Uzyskawszy pewność, że szkoła zostanie zbudowana, w 1958 r. powołano Społeczny Komitet Budowy Szkoły, w skład którego weszli: przewodniczący – Zygmunt Biernat, zastępca Eugenia Cieśla, sekretarz Halina Mitas, skarbnik Zygmunt Grzywacz, członkowie: Stanisław Kawka, Henryk Zawadzki, Zdzisława Zeler, Zygmunt Szymański, Stanisław Kwiecień, Kazimierz Mazanek i Mieczysław Kulesza. W lipcu 1960 r. stanęły już mury nowej szkoły, jednakże prace zostały przerwane z powodu braku funduszy. Na szczęście znalazł się nowy fundator – Wojewódzka Komenda T.O.P.L., która wystąpiła z inicjatywą ufundowanie jednej szkoły – pomnika „Tysiąclecia”. Wybór padł na Żarki Letnisko. Uroczyste przekazanie szkoły odbyło się 16.12.1961 roku. Szkole postanowiono nadać imię Pokoju. Kuratorium Okręgu Szkolnego Katowickiegow Katowicach wniosek zatwierdziło pismem z dnia 15 grudnia 1961 r. Oto treść pisma skierowanego do szkoły: W myśl zarządzeniu Ministerstwa Oświaty z dnia 15 maja 1960 roku w sprawie nazw szkół ogólnokształcących (Dziennik Urzędowy Ministerstwa Oświaty nr 8, pozycja 131) Kuratorium Okręgu Szkolnego Katowickiego zatwierdza niniejszym nazwę szkoły w następującym brzmieniu: Szkoła Podstawowa im. Pokoju w Żarkach Letnisku.
Tak pokrótce wyglądała historia powstania naszej szkoły, zobaczmy co działo się dalej. Życie uczniowskie toczyło się tak, jak powinno, jak we wszystkich szkołach. Wypełnione było nauką, pracą, zdobywaniem nowych wiadomości i kolejnych umiejętności. Klasówki, odpytywanie, nauka – to schemat, który znany jest każdemu uczniowi i nauczycielowi. My jednak chcemy pochwalić się tym, co wykraczało poza dzień powszedni, ale co także jest nierozerwalnie związane z żakowskim żywotem.
Zacznijmy od uczniowskich sukcesów artystycznych.
Nasza przygoda z teatrem, muzyką i śpiewem zaczęła się już na samym początku istnienia placówki. W 1987 r. powstał zespół Trubadurzy. Po pewnym czasie zawiązał się Przypadek. Zespoły te przez pewien czas istniały i działały równolegle. Obie te formacje prowadziła p. Elżbieta Jatulewicz. Kilkakrotnie organizowany był Festiwal Piosenki Dziecięcej o nazwie Bemolek, na którym odnosiliśmy znaczące sukcesy. Również obecnie działa koło teatralne prowadzone przez Panią Renatę Bączyńską oraz koło wokalno - muzyczne prowadzone przez Panią Agnieszkę Broszkiewicz. Mówiąc o szkolnych sukcesach w tej dziedzinie nie można nie wspomnieć, o naszej wspaniałej absolwentce – Magdalenie Cieleckiej.
Równie ważne są osiągnięcia plastyczne. Nasze dzieci, pod kierunkiem Pani Kazimiery Miller, Pani Marii Drzewieckiej, a obecnie pani Agnieszki Parkitnej rozwijają swoją wyobraźnię i kreatywność, tworząc prace plastyczne, biorąc udział w różnorodnych konkursach i uczestnicząc w rozmaitych projektach. Nie można także zapomnieć o wpaniałym chórze szkolnym, który swoim śpiewem uświetnia niemal każdą uroczystość szkolną, a działa pod kierunkiem naszego nauczyciela muzyki – pana Krzysztofa Szymańca.
Uczniowie mają także możliwość rozwijania pasji dziennikarskich i recytatorskich. Żacy z naszej podstawówki nie zapominają o potrzebujących, każdego roku bierzemy udział w różnorodnych akcjach charytatywnych oraz w rozmaitych programach prozdrowotnych i ekologicznych.
Równie ważne jak rozwijanie ducha, jest kształtowanie ciała, my doskonale o tym wiemy i z wielką energią, zapałem i wytrwałością bierzemy udział w licznych zawodach sportowych, osiągając sukcesy, obecnie pod kierunkiem Pana Jacka Pacy i Pani Joanny Duszy.
Naszych uczniów wszędzie pełno i nad morzem, i w górach! Często jeździmy na wycieczki i zielone szkoły, dzięki czemu poznajemy nasz kraj i rozwijamy swoje pasje. Staramy się również poznawać inne kultury i języki. Byliśmy m.in. we Francji, w Grecji i we Włoszech.
Nie tylko uczniowie starają się rozwijać, nauczyciele też stawiają sobie wysokie wymagania i cele, by lepiej kształcić uczniów. Świadczy o tym choćby udział w programie: „Szkoła z klasą”. Nasza placówka stara się wychodzić naprzeciw potrzebom uczniów i od wielu lat organizuje egzaminy na kartę rowerową.
Tradycją jest uroczyste obchodzenie świąt, rocznic czy jubileuszy. Każda uroczystość ma odpowiednią oprawę i jest przygotowywana bardzo starannie.
Historia zatoczyła koło, ale historia to nie tylko wczoraj, dzieje się dziś, toczy się jutro dla następnych pokoleń. Jan Paweł II głosił: Młodość to jest pewien wymiar człowieczeństwa, który trzeba wypełniać pracą, prawdą i miłością. Świat, w którym żyjemy i wychowujemy młode pokolenia potrzebuje tych fundamentalnych wartości. Słowa te kierujemy do młodszych koleżanek i kolegów, realizujcie te idee, nie zapominając o przeszłości, o dorobku historii szkolnej, poszanowaniu tradycji i pielęgnowaniu wspomnień.